Donderdag 15 januari 2004 was, op de ochtend na, niet mijn dag. Slappe benen, dingen die niet gingen, gezeur aan m’n kop, allemaal kleine dingetjes. Ik heb voor het eerst met tegenzin achter de bar gestaan. Dat je elke minuut staat te kijken hoe lang je dienst nog duurt. Awel, laat ik weer eens mijn aloude motto uit de kast trekken:

Morgen wordt alles beter.