10:35. Rrrrrnnnnggggg. Oh, wat een irritant geluid is dat toch, die bel van mij. En ik lag er pas om half 5 in. Snel, snel. Badjas aan. Slippers, slippers. Hier is er een. Waar is verdorie die andere slipper? Hrrr, ah, daar.

Sandra: “Er is een pakketje voor je, hij pakt ‘t even.” Ik: “Ik denk dat ‘t niet een ‘pakketje’ is.”

Hartslag: boenk boenk. Spannend. Man komt uit UPS-vrachtwagentje met een doos waar een lijk in past. Even ‘n krabbeltje op de digitale handtekeningenlijst voor ontvangst en veel plezier ermee. Er kan geen lijk in zitten, daarvoor is de doos te licht.

Nou, hij is er hoor. Heb ‘m al helemaal in elkaar gezet en zelfs gestemd: C-G-D-A. Nou eens bekijken hoe dat eigenlijk moet, dat cello spelen.