Ik herinnerde me vanavond de film Lost Highway van David Lynch. Ik herinnerde me met name de scene met de telefoon. Ik opende mijn DivX exemplaar (ik wil nog steeds de dvd eens kopen) en spoelde, alsof ik wist waar in de film het zat, met één muisklik precies naar het juiste moment in de film (0:27:45).

Fred Madison (Bill Pullman) komt een mysterieuze bleke man met constant opengesperde ogen (Mystery Man, gespeeld door Robert Blake) tegen op een feestje.

Mystery Man: “We’ve met before, haven’t we?” Fred Madison: “I don’t think so. Where was it you think we met?” MM: “At your house. Don’t you remember?” Fred: “No. No, I don’t. Are you sure?” MM: “Of course. As a matter of fact, I’m there right now.” Fred: “What do you mean? You’re where right now?” MM: “At your house.” Fred: “That’s fucking crazy, man.” MM geeft Fred een mobiele telefoon. MM: “Call me. Dial your number. Go ahead.” Fred belt. MM aan de telefoon: “I told you I was here.” Fred tegen MM: “How’d you do that?” MM: “Ask me.” Fred aarzelt eerst, maar is dan ineens heel fel. Fred tegen MM aan de telefoon: “How’d you get inside my house?” MM aan de telefoon: “You invited me. It is not my custom to go where I’m not wanted.” Fred tegen MM aan de telefoon: “Who are you?” Zowel MM als MM aan de telefoon lachen mechanisch. MM aan de telefoon: “Give me back my phone.” Fred geeft de telefoon terug aan MM. MM: “It’s been a pleasure talking to you.” MM loopt weg.

Geweldige scene. Wauw.