breun Vraag jezelf: "Wat doe ik hier?"

Teepjesnostalgie

Ik ben weer eens bij m’n ouders thuis. Daar ben ik al zeker twee maanden niet geweest, en dat allemaal door Biton. Meestal als ik thuis kom knap ik daar even de computer op en laat ik als tegenprestatie mijn kapotte kleren repareren. Maar deze keer kreeg ik nog wat in m’n handen geduwd. Oude cassette-bandjes. Van mij. Het zijn er maar vijf. Ik weet zeker dat ik er meer had, minstens een hele doos vol, maar vijf is ook leuk. Ik heb toch geen cassette-deck op m’n kamer.

De eerste drie bandjes zijn niet zo heel oud. Die heb ik gewoon ooit gemaakt voor m’n walkman, omdat ik nog geen discman had. Maar nog even over dat laatste bandje. Dat is toch wel een verhaal apart. En dat is ook echt een oud bandje. Zeker tien jaar oud.

Op het hoesje staan net niet helemaal correcte titels als ‘Rythm is a dancer’, ‘Live and learne’ en ‘Always take the weather with you’. En de uitvoerende artiesten staan er ook niet bij. Ach, aan de nummers te zien was ik net een jaar of elf. Toen was ik blijkbaar nog niet zo’n Piet Lut. Verder staat er een notitie op het doosje dat ik bij Crowded House maar beter de Dolby ruisonderdrukking van mijn cassette-deck kon inschakelen. Wat schattig.

En oh-oh, wat had ik een mooi cassette-deck met matching radio. Allebei met van die mooie verlichte analoge VU-meters en een mooi glad stalen buitenkant met hout. Maargoed.

Nog nooit gehoord van NEN? Dat kan. Dat waren ik en mijn vriend Niek. Niek En Nils. Of Nils En Niek. NEN in ieder geval. We coverden in de beginperiode voornamelijk nummers van The Beatles. Een heel bandje vol. En dit losse nummer. Beetje jammer dat ik geen idee heb waar dat bandje vol Beatles covers nou is.

Hm, ik wilde nu bijna gaan vertellen over bandjes, voetbal, lagere school, mijn hele leven. Maar deze post is alweer lang genoeg. Vind ik. Denk ik. Maar een leuk teepje dus. Niet eens heel erg beschamend slechte muziek, al zeg ik het zelf.