Kip & vel
Vanavond met een dikke mevrouw en Pim naar Ekko geweest om I Am Kloot te zien. Er bleek toch nog ineens een voorprogramma te zijn, genaamd Indigo Jones. Het eerste accoord dat John Bramwell uit zijn gitaar toverde klonk echter al beter dan dat hele voorprogramma bij elkaar. Kip & vel! En zo slecht was Indigo Jones nou ook weer niet.
I Am Kloot speelde volgens mij echt alle nummers van hun beide albums en ze zeiden dan ook bij het laatste nummer (tijdens de derde toegift), dat ze eigenlijk nooit eerder aan toegiften hadden gedaan en dan nu ook echt door al hun nummers heen waren. Eerder hadden we al spontaan ‘Lang zal ‘ie leven’ gezongen voor Pete Jobson, de bassist, omdat ze dat gisteren in Rotown vergeten waren. John wilde eigenlijk gewoon ‘Happy birthday’ zingen, dus dat hebben we toen ook nog maar even gedaan.
Na afloop nog even wat wezen drinken bij café Solo, alwaar Marijke mij verraste met een kadootje: Orbus Terrarum van The Orb. Zit nu te luisteren. Electronisch. Ambient. Goeie nachtmuziek. Dank, dank!