Ik was vandaag weer eens in de regio van mijn ouderlijk huis (Leiden, Oegstgeest e.o.) om een vriend te bezoeken. Hij moest om 17:00 werken en ik liep even met hem mee naar z’n werk. Dat is namelijk toch vlakbij Velvet.

Velvet Music Leiden.

Dat moet ik misschien even uitleggen. Vroeger, toen Velvet nog in het pand dat drie panden naast het huidige pand gevestigd is, gevestigd was, was Velvet mijn Hemel. Mijn Mekka. Mijn Chocoladefabriek. Ik ging er meerdere keren per week heen, vaak samen met een vriendin, en ging er zelden de deur uit zonder een cd (of meerdere). Ik kende de verkopers (eentje is lid van de band Mimezine) en zij kenden mij op een gegeven moment ook. Dan gaven ze advies over welke nieuwe releases ik wel leuk zou vinden en vroegen ze hoe het met m’n schoolonderzoeken was gegaan. Later als ik groot was, zou ík bij Velvet werken.

Dus ik kwam vandaag weer eens binnen in mijn voormalig Heiligdom. En ik kon niet helpen dat ik bij mezelf dacht: “Wat doen die meisjes daar op mijn plaats?” Er stonden gewoon twee meisjes achter de balie. Twee meisjes van mijn leeftijd. Misschien wel jonger.

Nou was er in mijn tijd ook wel een verkoopster, maar dat was echt iemand waaraan je kon zien dat ze verstand had van muziek. Dit waren gewone meisjes.

Awel, ze waren aardig hoor. En ze verkochten me netjes de nieuwe cd van Massive Attack, die daar toch nog altijd 2 euro en 4 centen minder kost dan bij de Plato hier in Utrecht.

Toen ik in Utrecht aankwam met de trein en via de trap omlaag naar de bussen het perron verliet, zag ik nog net hoe een oude man met een wandelstok de trein in wilde stappen. De deuren sloten net voor zijn neus. Hij stak wanhopig zijn wandelstok tussen de deuren, alsof ze dan nog even open zouden blijven.

Ik ben verder de trap afgelopen en heb niet gezien hoe het afliep. Ik hoop dat die man zijn wandelstok nog heel heeft teruggekregen.