Ik ben gisteren voor het eerst in mijn leven naar De Parade geweest. Het idee is best leuk: je betaalt entree en vervolgens kun je rondzwerven over het terrein alwaar acteurs en andere lui hun voorstellingen en shows aanprijzen. Als het je wat lijkt, kun je vervolgens een kaartje kopen. Gisteren opende het terrein in Utrecht haar deuren.

Nou was ik met wat leeftijdgenoten op pad (begin twintigers en een eind tiener) en tjemig, wat voelden wij ons jong daar (in tegenstelling tot de ervaring in Tivoli de vorige avond). Een kroelende menigte van let-maar-op-ik-ben-echt-wel-hip-dertigers, constant met flessen rosé in de weer. Vreselijk.

Maargoed, er waren dus voorstellingen en we hebben er twee gezien. De eerste, Knuckles van Alex d’Electrique, was erg geslaagd. Erg goed getimed, verrassend en wel origineel. Leuk.

De tweede voorstelling echter, Fijn van Schuurpapier (onderdeel van drie programma’s genaamd Grof, Middel en Fijn), was een compleet drama. Allemaal korte, grappig bedoelde stukjes die echter geen van allen grappig waren. Een compleet overbodig filmpje halverwege en dezelfde grap in verschillende uitvoeringen. Niet fijn dus. En die lui stonden al voor het vierde jaar op rij op De Parade…

Na afloop hebben we dan ook maar snel het terrein verlaten, langs de snackbar voor Lukas z’n maag en nog even wat bij ‘t Oude Pothuys gedronken, alwaar we binnen een kwartier al een sterkere show dan die van Schuurpapier bij elkaar bedacht hadden.

Zien we U volgend jaar op De Parade? Oh, U houdt niet van rosé.